In de boemeltrein van Amsterdam naar Rotterdam had ik mezelf comfortabel genesteld: laptop op schoot, oortjes in mijn oren, voeten op de bank, krantje (de Handelsblad die ik zojuist uit mijn brievenbus had gevist) onder mijn voeten. Zo hoort dat.
De conducteur kwam mijn kaartje controleren: oortjes uit en vriendelijk goeiedag zeggen. Ook dat hoort zo vind ik. Kaartje was geldig, kortingskaart ook. Ik zag de conducteur duidelijk afkeurend naar mijn voeten kijken, en ondanks mijn beleefde voorkomen was hij aan het mopperen en liep, zonder zijn ongenoegen te verklaren weg. Toen kwam hij terug. Stak zijn hand uit en zei:"Het is zo zonde, dat is een echte krant, en overhandigde me een Spits."
Leuk columnpie, Knaapje! Die had goed in ik@nrc of zo gekund. Je weet wel, die honderdwoordenschrijfsels van gewone mensen in de krant.
ReplyDeleteKnuf,
Jairo.
Mooi verhaaltje Marike. Maar dat jij nog steeds met je voeten op de bank in de trein zit!! Hier zouden ze je de rijdende trein uit duwen...
ReplyDeleteOja is dat echt zo asociaal? Voeten op een krant op de bank? Nou dan zal ik het nooit meer doen. Ik dacht dat nog wel kon.... oeps
ReplyDelete