Ik ben verhuisd. Ik leef tussen dozen en fijnstof. Ik deel mijn huis met stoere bouwvakkers en heb vandaag, met het schaamrood op de kaken, de vaatwasser voor het eerst gebruikt.
Ik heb geen internet, geen kabel, geen telefoon (nou ja de mobiel natuurlijk), ik heb geen verwarming en zelfs nog geen warm water. (maar sinds vandaag kan ik, WOOHOO, wel het toilet doorspoelen.) Het is een mooi huis, stil en prettig, mijn keukenvloer is knalgeel en het is fijn om verstoken te zijn van al die technische dingen. Ik ga vroeg naar bed, met een boek, en slaap zo een beetje bij van het harde werken.
En ik geniet van mijn nieuwe uitzicht, wolken boven de flat aan de overkant, rechts de spoorbaan.
Terug in mijn lievelingsbuurt, en geniet van de markt en de groenteboer. Zo zie ik Amsterdam het liefste: een mengelmoesje van mensen, culturen, geloven. De oude marokaanse heer die mij complimenteerde met mijn auto: " Het was mijn eerste auto ooit, ik had een gele, 1200, maar deze is 1600. Elke keer als ik langs loop kijk ik er even naar"
De eerste dag ik hier woonde kwam er een fanfare optocht door de straat. Ik beeldde mezelf in dat de buurt blij was dat ik terug ben. Zodra ik de doos heb gevonden waar mijn camera/usb kabeltje inzit load ik de foto op. Tot die tijd lees ik de krant, sluit lampjes aan, en speel muziekjes. Op mijn pick-up omdat het non-digitale me even zo ontzettend goed bevalt.
No comments:
Post a Comment