De afgelopen weken heb ik wekelijks een illustratie gemaakt bij de column van Pieter Steinz. Mijnheer Steinz heeft ALS en schrijft over zijn leven met deze ziekte. Het zijn mooie, stoere stukjes. Zonder drama.
Op de manege waar ik vrijwilliger ben heb ik een vader en zijn drie jonge kinderen leren kennen. Hij is een vrolijke lieve man met drie prachtige kinderen. Zijn drie kinderen hebben allemaal een progressieve spierziekte. Ze kwamen huppelend de manege binnen en de twee oudsten zaten de laatste keer dat ik ze zag in een elektrische rolstoel, want lopen ging niet meer.
Ik vocht tegen mijn tranen elke keer dat ik ze zag. De stukken van Steinz zijn het tegenovergestelde van die tranen. Ze zijn hoopvol en sterk.
Elke week, een nieuw stuk in mijn inbox, en ik teken met al het gevoel, met alle liefde die ik heb. Voor Pieter en voor Mohammed. Twee stoere, bijzondere mannen.
Op de manege waar ik vrijwilliger ben heb ik een vader en zijn drie jonge kinderen leren kennen. Hij is een vrolijke lieve man met drie prachtige kinderen. Zijn drie kinderen hebben allemaal een progressieve spierziekte. Ze kwamen huppelend de manege binnen en de twee oudsten zaten de laatste keer dat ik ze zag in een elektrische rolstoel, want lopen ging niet meer.
Ik vocht tegen mijn tranen elke keer dat ik ze zag. De stukken van Steinz zijn het tegenovergestelde van die tranen. Ze zijn hoopvol en sterk.
Elke week, een nieuw stuk in mijn inbox, en ik teken met al het gevoel, met alle liefde die ik heb. Voor Pieter en voor Mohammed. Twee stoere, bijzondere mannen.
No comments:
Post a Comment