Smile

Van mijn reizen ben ik gewend dat volslagen vreemden tegen me spreken. Ze vragen waar ik vandaan kom, wat ik doe, nou ja van alles. In mijn eigen stad is het anders. Ik wordt hier vaak uitgescholden; in het verkeer krijg ik van alles naar mijn hoofd. Omdat ik voor rood wacht of op het fietspad fiets. (terwijl daar iemand loopt). Laatst ben ik voor hoer uitgescholden. Beneden mij stond een vrachtwagen half op de weg geparkeerd om spulletjes op de verdieping boven mijn verdieping af te leveren. Er kwam iemand op een brommertje aan die geërgerd was over de vrachtwagen. Ik keek naar de beneden en voor ik het wist had ik hoer naar mijn hoofd geslingerd gekregen. Vreselijk. Gelukkig heb ik ook vaak interessante gesprekken met wildvreemden: met de mevrouw van de tabakswinkel die 18 keer is overvallen. Haar man is bij één van die overvallen overleden. Inmiddels heeft ze een camera voor de deur staan en de afgelopen vijf jaar zijn er geen overvallen meer geweest. Nu dreigen bezuinigingen, en moet de camera eigenlijk weg. Ze verzet, en heeft een goed stel hersens en is niet op haar amsterdamse mondje gevallen. Ik ben tegen al die beveiligingscamera's overal in de stad. Maar dit verhaal heeft me wel weer aan het denken gezet. De week ervoor heb ik enthousiaste vrouw ontmoet, zij gaf me een haar kaartje. Ze is mooie-plekken-maker. Ze heeft een mooie ruige speeltuin gemaakt hier een stukje verderop en probeert mensen bij elkaar te brengen voor vrijwilligerswerk. En vandaag had ik een leuk gesprek met een oudere dame die over haar paard Margriet vertelde. Ze leek op mijn paard vertelde ze: ook een arabier, een vos en een grote bles. Ze ging dan wandelen met haar moeder, de hond en het paard. Haar moeder floot voor de hond, zij floot voor het paard en die kwamen dan beiden teruglopen. Hond halsbandje om, paard halster om. Ik vind dat bijzonder, ik rij daar met een paard (niet de mijne want ik heb geen paard) en deze mevrouw begint over haar jeugd te vertellen. Dus ik blijf het doen: praten tegen vreemden. Ik vind het inspirerend. En dat gescheld, daar probeer ik immuun voor te blijven. Dat vind ik niet makkelijk, maar het schelden hoort kennelijk bij deze stad.