Paard

Tegenwoordig rij ik 2 a 3 keer in de week op een paardje, omdat de eigenaar zelf een beetje hulp kan gebruiken. Deze pony is net vier jaar geworden en dat is jong. Je kunt m vergelijken met een 16 jarige puber: Snel afgeleid, wil het liefst zijn eigen ding doen, maar zodra hij dat doet weet ie eigenlijk niet meer wat wilde doen. En hij is liever met zijn soortgenoten dan met mij.

En deze pony heeft leiding nodig. Nu ben ik geen geboren leider maar werk al jaren met paarden. En sinds een paar jaar zie ik in de media van die programma’s en cursussen: Leer leiderschap met behulp van paarden. Etc. Ik heb me altijd afgevraagd hoe dat werkt want ik krijg altijd wat ik wil van een paard zonder dat ik echt leiderschap toon. Geloof ik.

En ik werk ook al jaren in verschillende groepen samen. Een groep mensen wil ook leiding. Binnen een groepsproces zijn het niet perse de mensen met de beste ideeen die de leiding nemen. De leidingnemers zijn ook vaak de mensen die hun idee het beste kunnen verwoorden. Die zich niet af laten leiden door ideeen van andere mensen. Ze tentoonspreiden een soort standvastigheid die een groep fijn vind. Ze zijn duidelijk en maken zich groot.

Met deze pony, Altara genaamd, moet ik ook heel duidelijk zijn. In alles. Als ik naar links wil moet ik heel duidelijk naar links willen. Als ik iets niet wil moet ik heel duidelijk mijn grens aangeven, anders neemt ie dat ietsiepietsie kleine stukje ruimte om te doen wat hij zelf wil.
Geen ruimte voor twijfel.
Ik moet bedenken wat ik wil, daar op tijd mee beginnen, en volhardend en duidelijk zijn. En geduld hebben.

En dat is niet mijn natuurlijk gedrag.
Ik ben impulsief en vertrouw dat alles altlijd wel goed komt.
Als ik met Altara werk moet ik dus iets aan mijn eigen gedrag doen. Geduldig ben ik trouwens ook voor geen meter. Dus als ik 3 kwartier bezig ben met hem uit de wei halen dan verg ik veel van mij zelf. Maar hij liep mee. Langzaam aan. Ik bleef standvastig. Hij liep 2 stappen en stond dan weer stil. En ik wachtte net zo lang tot hij weer 2 stappen deed. Niet boos worden, gewoon weten wat je wil en wachten.

En inmiddels ben ik weken verder met m. En hij doet het geweldig goed. Hij vindt leiding krijgen fijn. Hij werkt voor me. Hij is minder snel afgeleid, en loopt keurig zijn rondjes. En is daar veel rustiger onder. En ik, ik probeer ten allen tijden duidelijk te zijn. Geen dubbele boodschappen: als ik wil dat ik naar links wil moet ik in alles naar links: met mijn hoofd, mijn handen, mijn lijf. Als ik dat niet doet doet hij het ook niet.
Ik probeer goed na te denken over wat ik wil, en hoe ik het wil en wanneer.
En als hij vervelend is laat ik hem dat ook duidelijk weten. Maar meestal doet hij het hartstikke goed en dat laat ik dubbel en dwars weten. En soms als ik het echt niet meer weet.
Dan paai ik m. Met snoepjes. Dat werkt altijd. Bij pubers nog wel tenminste.

Ik leer hem van alles; maar eigenlijk leer ik zelf nog veel meer. En in veel dingen doe ik wat 'mijn' leider bij onze groep deed.
Ik ben duidelijk, ik weet wat ik wil, en zorg dat het voor hem duidelijk is wat ik wil. Ik geef complimentjes, en nu doet ie ontzettend zijn best voor me.
Zo doe je dat dus.