Lekker ouderwets

Dat was heel groot geluk vroeger, een pakje echte chocomel. En eigenlijk vind ik dat nog wel, en toch koop ik het nooit voor mezelf. Want het voelt nog steeds als een luxe artikel dat je alleen maar af en toe drinkt. (gezien het afval dat het oplevert misschien ook wel terecht) Maar nu, ik klus me drie in de rondte; egaliseer, schuur, schilder, sjouw behangafweekapparaat twee omhoog en weer naar de beneden, emmers wit weer naar boven, pak dozen in, schuur de vloer nog een keer. En zo gaat het maar door, maar mijn nieuwe huis wordt prachtig en de momentjes op het balkon (met een koffie, of een chocomel) zijn een leuke voorbode van wat komen gaat.

99.999 - 00.001

Wat een mooie (franse) Opel Kadett. (foto Misja Steinmetz.)

Vanavond ga ik met mijn Kadett door de 99.999 kilometer grens heen. Daarna rollen de cijfertjes langzaam weer door naar 00.001. Wat een moment. Ik kan niet wachten. En ik vraag me af, hoe vaak dit al eerder is gebeurd met deze 30 jarige Kadett van mij.

Bob Dylan deel III

Bob Dylan scharrelt anoniem door de straten en wordt staande gehouden door een agente. Hij had geen I.D. bij zich, maar zei; Ik ben Bob Dylan.
Die naam zei haar niets, over de politie-radio riep zij vervolgens om of iemand Bob Dylan kende.


http://www.dailymail.co.uk/tvshowbiz/bigbrother/article-1206617/Like-complete-unknown-Bob-Dylan-frogmarched-collect-ID-rookie-policewoman-fails-recognise-scruffy-music-legend.html


Wat leuk voor het tennismaatje van mijn vader dat er nog één iemand is in de wereld die Bob Dylan niet kent!

http://stadsgiraffe.blogspot.com/2009/04/bob-dylan-deel-ii.html

Clean up woman

Een liedje over een clean up women, om mijn veegtalent te vieren .
(uiteraard gaat dit liedje niet over schoonmaken, in elk geval niet in de letterlijke zin van het woord, maar het is zo'n lekker nummer en deze live versie is bijzonder krachtig.)



De nederlandse band Johan heeft een mooi liedje geschreven over papieren vliegtuigjes (Paper Planes) en naar een liedje over wentelteefjes (French Toast) ben ik nog naarstig opzoek.

Talent

Vroeger wilde ik een talent. Voor zover ik toen wist had ik geen talenten. Dat baarde me om twee redenen zorgen:
1. ik wilde gewoon graag een talent, daar hing iets mysterieus om heen dat me geweldig leek. Dat ik zomaar iets had dat me uit de middelmaat zou trekken.
2. en ik had grote zorgen dat ik een groot talent had maar dat ik daar niet vanaf wist. Dat ik bijvoorbeeld geweldig viool zou kunnen spelen. Maar ik had geen viool, zelfs nooit in het echt gezien. Dat mijn talent zo maar aan het verdampen was.
In een gesprek met mijn vader zei hij dat als ik een talent had, dat dat er wel uit zou komen. Dat ik dan bijvoorbeeld echt viool zou willen of gaan spelen.
Dat vond ik ook verontrustend, ik was 11, en er had zich nog steeds geen talent aangediend.

Tegenwoordig vind ik dat ik drie mooie leuke talenten heb:
1. Ik kan heel goed vegen, dat vind ik leuk, ik heb een mooie veegbeweging en er zit rustgevends in dit werkje.
2. Ik kan heel goed papieren vliegtuigjes vouwen. En wat een wonder zo'n vliegtuigje dat dan werkelijk meters door de lucht vliegt met flinke vaart en dan zonder landingsgestel een mooie landing op de vloerbedekking maakt.
3. En ik heb talent voor het maken van wentelteefjes. Ze zien er altijd goed uit en smaken heerlijk, en door een zeer talentvolle in Canada wonende zus heb ik ook altijd heerlijke maple-sirup voor bij mijn wentelteefjes.

Stiekem hoop ik nog steeds op een groot verborgen talent in Capoeira, hordesspringen of voor Hip Hop dansen. Maar vooralsnog ben ik zeer tevreden en gelukkig met de bescheiden maar vrolijke talenten die ik wel heb.

Michael Jackson/ grijze haren

Michael Jackson is dood, ik heb grijze haren en vanaf a.s. maandag heb ik een hypotheek.
Ik ben volwassen.
Maar gisteren avond, op het Stenen Hoofd in Amsterdam voelde het toch even niet zo: ik keek met een heleboel mooie, leuke Amsterdammers naar een franse komedie. We konden allemaal best 9,50 voor een echte bioscoopstoel betalen maar de charme van het geluid van de boten, het licht van de maan en een fris zomerbriesje zónder airco is maakte de onleesbare ondertiteling en de matige film helemaal goed.
Een braakliggend terrein, waxine-lichtjes in papieren zakjes, twee containers en 'Wanna be startin' somethin'. Je zag mijn grijze haren niet in het donker en op de terugweg was ik aan mijn nieuwe aanrechtblad en nu wel of geen inbouw-oven aan het nadenken.
Volwassen zijn is leuk. En grijze haren kun je verven.

Bruises

Het is zomer, en het blijft zomer.
Ik ben vrolijk van dit weer, en dit liedje versterkt dat alleen nog maar. Bevroren aardbeien op je gekneusde knie! Zomer tralalala.

Lost and Found VII

Zomer

Het is een beetje stil op mijn blogje. Dat heeft twee redenen: het is zomer, en ik ben druk met werk voor de krant. Maar nu regent het, ben binnen, luister naar de regen en denk aan de koffie die ik zo ga maken. Snel tijd voor een kleine up-date dan. Voor Nrc.Next en Nrc Handelsblad (de Classic...) werk ik deze zomer een aan een serie over de toekomst van Nederland. Het zijn taaie, droge stukken en het is geen makkelijke opdracht. Maar ik vind illustreren het leukste dat er is dus ik probeer mijn best doen, er mooie illustraties bij te maken en er niet over te stressen. Dat laatste gaat best goed, het eerste ook. En ja of ze mooi zijn, dat is vooral aan anderen om te besluiten. Maar over deze illustratie was ik heel tevreden. Deze heeft vorige week bij een stuk gestaan over de toekomst van de bio-industrie in nederland.

En dan beloof ik; na de zomer ga ik weer beter mijn best doen hier op het blog.