Het paard is stout. Het paard is een vervelende opstandige puber en hij doet er alles aan om zijn kont tegen de krib te gooien. Rechtlijnig zijn, slim, sneller en vooral vasthoudend. En moed blijven houden.
Gisteren zag ik een ruiter die zijn paard zonder zadel en zonder hoofdstel reed. Dit paard deed precies wat de ruiter wilde. Op gevoel en met hele subtiele bewegingen maakte het paard voltes, ging in galop, en nmaakte draf op de plaats. En liep aan de teugel. Voor de niet paarde-liefhebber is dat waarschijnlijk allemaal abacadabra maar dat is echt heel knap. Zoiets als boksen met een blinddoek, en winnen. Of tennissen zonder draad in je racket. En winnen. Zoiets?
De verhalen van paardemeisjes zijn vermoeiend, zeker als je niets met paarden hebt, maar mijn bewondering is zo groot. Vrijdag ga ik weer op de stoute pony. En ik ga zo rustig blijven als de hoofdstelloze ruiter. Zo zitten, en zo gebalanceerd proberen te blijven. Misschien helpt het, het helpt allicht om er niet af te donderen. En daar ben ik tegenwoordig al heel blij mee.
No comments:
Post a Comment