India

Alleen op reis vereist openheid, want anders is het eenzaam. Maar de korte gesprekken met volslagen vreemden zijn leuk en verrassend. Ik ontmoette een jonge Indiase in de bus. Ze had een flinke tattoo op haar arm. Dat zie je niet vaak bij jonge Indiase vrouwen. Samen zochten we naar de juiste bus. Ze kwam uit Mumbai en voor haar was Tamil Nadu (een provincie in het zuiden waar Tamil gesproken wordt en geen Hindi) net zo buitenlands als voor mij. Ik had een gesprek over een koe en haar kalf (10 dagen oud) en ik sprak met een Ierse pottenbakster. Ze smeerde factor 6 op mijn rug.
In een hotel aan de kust raakte ik aan de praat met de eigenaar. Hij had door een stomme fout mijn kamer weggeven en ik was geergerd; “Listen, I just split up with my boyfriend, and I was quite pleased with this little room I had.”Dat vond hij toch wel zielig voor me, en ik kreeg thee, een grote kamer met warm water en extra aandacht. Hij vertelde over zijn liefdesverdriet en over zijn dochters die bij hun Maman in Bruxelles woonden, en hoe hij ze mistte.
Hij was rijk, had een paar hotels, een paar restaurants (de populairste in town), bezat een waterbron en had de juiste politieke vriendjes. Hij nodigde mij en een Indiaas/Duits stel uit om te komen eten en te drinken in zijn restaurant. De drankflessen stonden verstopt onder tafel want hij had geen drankvergunning. Hij werd tipsy en de verhalen over rijk zijn in India werden steeds kleurrijker.
Zijn jongste broer had jarenlang in Amsterdam samengewoond met een nederlandse vrouw en in de keuken van een Ierse pub gewerkt. Een arme immigrant in Amsterdam, de jongste telg uit een rijke Indiase familie. Zijn broer had hem teruggehaald en een restaurant gegeven. Maar nu moest hij wel de kritiek en de hoon (“Pfff hij is een masseur, ja ja hij masseert blanke vrouwen…) van zijn oudste broer verduren. Maar de familiebanden in India zijn sterk en je doet wat je oudste je broer je opdraagt.
De hoteleigenaar was inmiddels dronken en wij aten verse vis, en zeiden niets. We luisterden. Kritiekloos. Want het was niet aan ons kritiek te geven die avond. Over de jongen die weed kwam brengen (een hele donkere Tamil) zei hij:” Hij mag hier alleen komen omdat hij de weed brengt, dat is de enige reden” en barstte in lachen uit. De jongen zat er bij en lachtte schaapachtig met ons mee. En zo kreeg iedereen wel een portie hoon te verduren. Zelfs ik. (“ You look like a roasted pig” (ik was verbrand). En hij lag buikwrijvend op een matras te lachen om zichzelf.
Het was een ontzettend gekke avond maar ik, en ook het stel, zat met klapperende oren te luisteren. En we konden aan iedereen om ons heen zien dat het respect dat ze opbrachten nodig was. Want hij is rijk, en machtig in dat kleine kustplaatsje. Dus je schikt je als je ‘lager’ bent. En misschien was dat een inkijkje in het kastensysteem van India. In het klassensysteem zeker. Dit is het deel van India waar je niets mee te maken wil hebben maar op een wonderlijke manier deed het mij ook tintelen toen ik onder de Indiase sterrenhemel terug naar het hotel liep.